Het is zover, the way back, van de Zeekraai is begonnen. Een plan om haar weer thuis aan de steiger in Uitwellingerga te krijgen. Lees weer mee hier op ons blog en waan je met ons op de Botnische Golf.
Maandag 3 juni – vertrek uit NL
Nadat oma en mama Neel van Schiphol hebben gehaald, meeten we in Joure. Waar Joris mij naartoe heeft gebracht. Joris brengt oma weer thuis en wij stappen in de auto, de roadtrip naar Zweden kan beginnen. We rijden de nacht in in Duitsland, we hebben in ons hoofd dat we de ferry van Travemünde naar Malmö zouden willen, die vertrekt om 03:00. We wachten nog ff met boeken en als we Hamburg voorbij zijn durven we het aan, helaas niet meer te boeken… ai dat is jammer. In het ergste geval wordt het dan doorrijden via Fehmarn en Denemarken. Maar we gokken toch nog ff om bij de terminal te kijken (22 minuten omrijden anders). En ja hoor gewoon nog plek, zelfs met cabin. Dus nog ff in de rij en daarna kunnen we alledrie heerlijk slapen in een opgemaakt bedje, luxe!
Dinsdag 4 juni – aankomst in Zweden
Om 9u gaat de wekker, en maken we gebruik van een heerlijke douche. Eten fruit en gaan dan de boot even verkennen en opzoek naar koffie & thee. We chillen lekker op het dek want het is heerlijk weer. Langzaam zien we the bridge en daarachter Malmö verschijnen. Om half 12 meren we aan, een kwartiertje later dan gepland. En om 12u rijden we de boot af. Het is dan nog ruim 8u naar Uppsala en dus durven we alvast de trein te reserveren. De nachttrein vanuit Uppsala naar Kalix! Helaas geen bedjes meer in een vrouwen of gemixte coupé dus het worden stoelen… achja afgelopen nacht was al luxe. Neel kan er wel om lachen die heeft straks 1 nacht vliegtuig, 1 nacht boot en 1 nacht trein erop zitten. Tsja we moeten er wat voor over hebben om weer herenigd te worden met de Zeekraai. Zeker met dit logistieke plan… maar hé alles om d’r straks weer aan de steiger te hebben liggen!
Woensdag 5 juni – laatste stuk naar Kalix
Woensdag om 12:55 staat onze aankomst op Kalix station gepland, waar Ulrika ons als echte vip gasten op zal pikken met de auto. De nacht in de trein was zwaar, een bedje was lekker geweest maar toch is het ons gelukt af en toe de oogjes te sluiten. Met een kwartiertje vertraging (op een reis vanuit Panama/Nederland!) komen we aan op station. We worden hartelijk ontvangen door Ulrika en rijden met haar naar de supermarkt, waar haar dochter op dat moment aan het werk is! We slaan proviand in en rijden daarna langs een shop om Aspen te halen. Dan op naar de werf, als we het terrein oprijden zien we haar al staan! In het zonnetje, met keurig een nieuwe kitlijn (dit hadden we aan Stevan gevraagd). Wat een goed gevoel om haar weer te zien, maar helaas is dit goede gevoel van korte duur. Als we de boot inklimmen komen we erachter dat ze vol water staat, niet alleen in de kuip maar ook binnen! Tot aan de vlonders staat ongeveer een halve meter water, de accu en andere items dobberen door de biels. De werf reageert verbaasd en Stevan wijst naar Steve en andersom. (FYI: Steve was de eerdere eigenaar waarbij we in 2022 hebben gestald, en Stevan is de nieuwe eigenaar. Ergens vorig seizoen is de switch geweest.) Toen mama & Neel vorig jaar bij een kurkdroge boot aankwamen, besloten ze bij vertrek dat er wel wat meer in kon blijven liggen. Zeilen, navigatiekaarten etc. nu dus helaas allemaal onder de schimmel… Tsja de vraag zal altijd blijven hoe dit is gekomen, en zoveel? De mannen zijn gelukkig wel bereid te helpen, ze pompen de boot leeg en we maken een lijstje van dingen die vervangen moeten worden. De accu moet gecheckt worden (stond niet aangesloten dus fingers crossed), de aansluiting en het kastje van het zonnepaneel naar de accu, de acculader, nog wat snoeren, de waterkoker. Daar gaat de werf zich mee bezig houden en wij beginnen met poetsen. De vloer, de kussens, het plafond, de bestekla, snijplanken. Op veel zit schimmel, gelukkig gaat het er bij het meeste ook af. Ulrika komt ons vertellen dat ze wel een slaapplek voor ons wil boeken op kosten van de werf voor vannacht. Wij willen eerst duidelijkheid, bellen met onze verzekering en besluiten de boot te water te laten. Dan kunnen we in de boot slapen en klusjes blijven doen, Stevan geeft aan de spullen in Luleå te halen morgenochtend en wie weet is het dan morgen allemaal gefixt… het voordeel van hier overnachten is dat we nog wat klusjes kunnen doen, de mast inscharen bijvoorbeeld. En nog een voordeel is een heerlijke warme douche, dus daar maken we alledrie gebruik van!
Donderdag 6 juni – Båtskärsnäs
We staan vroeg op en zien dat Steve en Sebastian er al zijn. Wij hebben gisteravond de mast al ingesnoerd en dus kunnen we die er ‘s ochtends al opzetten. Daarna kunnen we verder met alles inscharen, giek erop en het zeil! Stevan laat helaas op zich wachten… om 12u appt mama hem maar waar ‘ie blijft. Dan horen we via Sebas dat hij er over een uurtje is, na een halfuur horen we van Steve dat ‘ie er over een uurtje is… we blijven hoop houden. Kunnen we vanavond nog weg? We blijven positief, de zon schijnt en we besluiten zelf dat we een gratis ijsje mogen pakken. Onze spulletjes staan verder koud in de koelkast en dan is daar Stevan! Hij laadt zijn auto uit met allerlei spullen, dit ziet er goed uit! Hij checkt wat dingen bij ons en gaat dan aan de slag, maar zoals dat natuurlijk gaat op een werf wordt ‘ie na een halfuurtje weer gestoord en moet hij andere klanten helpen. En zo blijft ie dik een halfuur weg, tsja… zo gaat vanavond wegkomen niet lukken, maar daar is hij weer en gaat verder. Hij weet wel goed waarmee hij bezig is en het komt er allemaal netjes uit te zien! Dan is tijd om te testen, zonnepaneel check! Acculader check (vergeten te benoemen maar de accu deed het nog, yay)! Dan is het aan ons om de AIS aan te sluiten en ook die nog even te testen. Die staat ff in storing maar geeft daarna ook groen!
Ondertussen is het alweer vrij laat soms vergeet je dat hier, aangezien het zo lang licht blijft! We twijfelen, willen we nog weg ja of nee? Er zijn niet heel veel haventjes in de buurt in de goede richting.. dan krijgt mama een appje van Ulrika. Als we haar famous bessen als toetje willen proberen zijn we welkom, ze kan ons ophalen en terugbrengen bij de werf. Nog meer twijfel. We besluiten toch een rondje te gaan varen, ook om te checken of alles het doet en we de lijnen goed hebben ingeschaard; mocht er dan iets fout zitten dan kunnen we morgenochtend dat bij de werf nog fixen. Dus varen we een klein rondje, alles lijkt goed en daarna eten we snel nog even noodels en dan komt Ulrika al aanrijden. Bij haar thuis krijgen we heerlijke thee, zelfgemaakte lingonberry limonade én cloudberry’s! Hjortron in het Zweeds. Ooit keek ik hier een documentaire over, het zijn namelijke zeldzame bessen en alleen mensen die plekjes weten waar ze groeien, weten ze te bemachtigen. En die plekjes gaan van familie op familie en anders mee het graf in. En ik snap wel dat je dit geheim niet met iedereen wil delen, want zo heerlijk! Het plukken is een hels karwei verteld Ulrika, en daardoor smaakt de jam nog lekkerder. Samen met het ijs is het een perfecte afsluiter van de dag. Ulrika brengt ons terug en we nemen afscheid, tot in Nederland (ze wil graag een keer naar de tulpenvelden) of in haar nieuwe woonplek meer zuidelijk in Zweden. Dan springen we nog even onder die heerlijke douche en is het tijd voor bed. In bed maken Neel & ik nog een plannetje voor morgen, de wekker staat om 7u.
Vrijdag 7 juni – Båtskärsnäs (07:30) > Rödkallen (18:00) ~40/45 mijl – ZW 3/4 met zon
Mama is natuurlijk als eerste wakker, en begint alvast met thermoskannen vullen. We plassen nog even op een normaal toilet (want je weet nooit wanneer dat weer kan!) en vullen de waterflessen bij. Dan om half 8 is het tijd voor vertrek! De tonnen volgen de ondiepte uit, maar op een gegeven moment moeten er wel keuzes worden gemaakt, want waar zit de meeste wind en willen we uiteindelijk heen? Neel & ik hebben gisteren 4 plekjes gemarkeerd. We maken de yoghurt op met cruesli en appel. Daarna is het inslingeren geblazen… want het is weer even wennen. We zijn ten slotte weer op zee, de golven nemen ons & de kraai mee. Zowel mama als ik voelen ons een beetje pips, Neel voelt zich gelukkig beter. Ik slaap vooral veel en heb het heel koud, klappertandend lig ik in dik zeilpak onder ‘n dekentje, mama is misselijk. Na een paar uur varen toch maar wat eten er in, een wrap met kaas. De plekjes die wij hebben uitgezocht lijken wat te optimistisch gekozen. Met het laatste netwerk bereik zoekt Neel snel nog wat haventjes dichterbij op. We wilde gewoon graag weg maar zoveel keuzes zijn er eigenlijk niet hier. Uiteindelijk na een paar uur motoren (2u?) kan de fok bij en de motor uit. En zo zeilen we de komende 7u, besluiten toch door te zeilen naar het eerste (optimistisch) gekozen plekje. Want we kunnen de koers wel halen die we willen. Maar dat duurt nog wel even, niemand is echt spraakzaam en het is weer even wennen zo. Gelukkig schijnt de zon! Neel luistert een luisterboek, mama zit veel achter het roer (voor haar de fijnste plek als ze “katterig” is) en ik beneden op de grond slapend (mijn favoriete plekje als ik katterig ben). We zien geen andere boten, heel af en toe een alkje en soms kunnen we in de verte een eiland spotten. Alleen op de wereld gevoel, dit gevoel zet zich door als we op Rödkallen aankomen. Want we zijn de enige boot in het haventje. We volgen de tonnen naar binnen en zijn blij dat er een geultje ligt, door het heldere water zie je daarbuiten namelijk flinke rotspartijen liggen. Even twijfel of de haven meteen om de hoek is, er liggen ook nog kleinere staakjes verderop namelijk. Maar als we heeel langzaam doorvaren zien we al snel dat dit te ondiep voor ons is. Dus achteruit en de haven in. We kunnen langszij aan de steiger, zo pfff na 10u zeilen weer vaste wal onder de voeten! Wat een eerste dag! We doen het zonnepaneel nog even naar buiten, halen appjes binnen en lopen een stukje het eiland op, komen we zowaar 2 fietsers tegen! Maar daarna weer terug naar de haven, curry op het menu vanavond. Mama legt het reefsysteem er nog in en er wordt gekookt. De curry smaakt heerlijk, dit heeft natuurlijk meerdere oorzaken. In de haven zien we bijzondere vogeltjes, doen ons een beetje aan papegaaiduikers denken. Volgens de informatie uit een boekje die Neel op het droogtoilet vindt zijn het waarschijnlijk black guillemots (Nederlandse vertaling nog niet opgezocht maar zie foto). Tijdens het eten komt er een stel met een meisje langswandelen, het is zowaar druk op dit eiland! Daarna wandelen we verder het eilandje op naar de Heidenstam lighthouse uit 1872. Rödkallen is een vis basis en pilot station. In 1814 werden pilots gestationeerd op Rödkallen toen de scheepvaart erg intens was en omdat het een verraderlijke aanloop heeft. We komen tijdens onze wandeling nog meer mensen tegen en zien in sommige huisjes ook leven. We lopen nog even naar het kerkje en langs de sauna, die gewoon open is! (Net als de vuurtoren trouwens waar je gewoon naar boven kon, blijft bijzonder aan Zweden!). Dan terug de boot in en tijd om een plannetje te maken. De wind blijft namelijk redelijk staan vannacht… maar we zijn ook wel moe van deze eerste dag en dik 10u varen. Maarja we hebben ook een einddoel en strakkere planning dan de 3 maanden 2 jaar geleden. Dus de wekker gaat om 3u, dat is in ieder geval 4 uurtjes slaap voor iedereen! Welterusten…
Schrijver van deze blogpost: Noor Klappe