Ze staat weer op het droge …

Vrijdag 16 november

Traditie trouw gebleven, de laatste boot van onze gracht, die het water uit gaat. Eerst met de Skoda de trailer brengen en de Honda bij Neel rechtop achterin, gelijk ook maar afleveren bij Herre Popma. Ruime bocht de oprit af, gelijk even de bosjes snoeien, rustig sukkeldrafje de Eastwei af, zodat de mast bokjes niet omvallen, doet Noor keurig. Gedrieën wandelen we naar huis, snel bakje koffie en thee, brrr wat is het waterkoud. Motortje starten zonder de losse tank, want de interne Aspen moet nog even op, loopt nog prachtig. In de spookachtige mist varen we dit jaar voor het laatst de gracht uit, rechtsaf naar de werf. Nog even bochtje voor straks oefenen. De meiden draaien alvast het gat voor de strop los en laden de laatste etenswaren in de tas, toch leuk nog een flesje wijn en jutter vinden in de biels. Relax leggen we bij het steigertje van de werf aan, de boys staan al klaar om te helpen. Voor we het goed en wel in de gaten hebben, hangt de mast al in zijn strop, keurig gaat ze omhoog en in haar bokjes. Motor wil er iets minder makkelijk af, dat stuk hout zullen we echt moeten vervangen, goed over nadenken wat de beste oplossing daarvoor kan zijn.

En dan hangt ze daar ineens weer hoog in de lucht, tranen rollen over onze wangen, wat weer ’n rotmoment. Gelukkig werken de profs gewoon rustig en behoedzaam door. Voor het afspuiten even foto’s maken voor Gert. Wauw wat ziet het onderwaterschip er goed uit. Die paar mosseltjes zijn er zo afgespoten en het proefvlak andere anti-fouling ziet er top uit.

Dat kunnen we in het voorjaar er zo opzetten, wat een geruststelling. De rust komt een beetje terug, als ze veilig op haar trailer staat. De spanbanden op zijn plek, mast weer aan boord, wij gaan vast. De jongens brengen haar, achteruit de straat in, netjes op de oprit. Dat aanhangrijbewijs moeten we deze winter maar gaan halen. Ze helpen nog even de mast in de tuin zetten. En de rest is aan ons.

Dus gaat eerst de spuit en de borstel nog even over het dek, echt schoon wil t niet worden, met steeds weer die smerige schoenen. Dan moeten toch echt even de foto’s er aan te pas komen, hoe zat het ook alweer met die balken van de wintertent. Roer er af, kegjes erin, lijmklem erop, maar net voor donker hebben we keurig het winterkleed op de Zeekraai.

Houtkacheltje aan, cake, koffie en oh ja dan moeten er ook nog heel wat spullen naar zolder, drogen, in de schuur, geschuurd, geverfd, maar dat mag de hele winter duren.

Eerst maar weer even wennen dat ze weer op de oprit staat, het vaarseizoen is rond.

Erik waar blijf je nou ….