oar…

Zodra ik van eigen steiger vertrokken ben, gooi ik de deur open en komt Jappie kijken ( of ze er nog af kan springen 🙂 gok ik ) dat kan dan dus niet meer.Ik vaar relaxed naar de Marrekrite steiger aan de overkant, Holle Greft….ze zit los in het gangboord, ik glij nog een flink stuk langszij de steiger door, want gisteren hebben Edith en ik haar nog naar voren gehaald om lekker warm in het zonnetje te zitten. Jappie blijft braaf aan boord, pas als ik de achterlijn om de pompeblad bolder gooi en beleg springt ze eraf. Ik stap ook af en pak het voortouw die al klaar ligt buiten om de zijstag en kan dan snel ook voor beleggen, Jappie blijft netjes bij de boot. Even genieten in de zon en dan doen we een rondje….ze rent dapper voor en achter mij aan, vliegt bomen in en uit en vindt alles bij de slootjes interessant. Ik doe een koffietje aan boord en Jap gaat gelijk op haar favoriete plekje onder de lier liggen, man wat ben ik trots op d’r. Er komen wat bootjes langs varen, dat vindt ze nog wel een beetje spannend maar gaat steeds beter. Na nog 2x zo’n fijn wandelingetje gooi ik weer los, maak rechtsomkeert. Dan heb ik haar wel even binnen gedaan, maar dit keer met het bovenste deurtje er niet in…ze komt vaak even kijken, maar durft er niet uit de springen. De grachtenburen zijn mini zeilbootjes aan het varen voor onze gracht, ik stuur haar naar binnen, de Zeekraai is nog de enige boot, zodat ik al eerder kan keren. Inmiddels lukt mij dat aanleggen best aardig in mijn uppie, Jappie mag los en sprint naar de appelboom…winterkoninkje opgepast, de rover is terug.