oar…

Dat is toch moeilijker dan het lijkt, een blog bijhouden. Papa had waarschijnlijk al een paar keer een blogje gemaakt over de vele jonge rotganzen, kleine meerkoetjes en zeiltochten met vrienden. Vrienden, die helaas, vaak nu pas voor het eerst aan boord stappen van de Zeekraai. 2 juni kwam Linda mee zeilen. Vaak wordt er hetzelfde rondje gezeild, via het Pr. Margrietkanaal naar het Sneekermeer, daar een beetje pierewaaien. Dan de Goaiingarypster Puollen op, als de wind het toelaat, via het Jouster Feartsje de Dolte in: Erik’s favoriete vaartje en anders als variant via de Gudzekop. Om daarna in de Holle Grêft uit te komen, richting huis.

Hetzelfde weekend dat Linda aan boord was komt zondag Jeroen ook nog meevaren en krijgt zeilles van Neel, het is er heerlijk weer voor. Die week erna komt Sil een dagje meevaren, ze zorgt voor de catering. Als we lekker voor de wind varen worden de salades en broodjes erbij gepakt. Op het moment dat Sil alles klaar heeft moeten we alleen even een andere koers gaan varen en is rustig eten er niet bij 😉

Dan wordt er een tijdje niet gevaren, Neel en ik zijn beide op Terschelling aan het werk met Oerol. De boot alleen meenemen voor mama is nog een dingetje. 27 juni wordt er dan weer gevaren, en dit keer met oma, oma Kipje én Famke, die nog nooit in haar leven op een boot heeft gezeten. Mama en ik besluiten ze alle drie in een zwemvest te hijsen en zetten een rifje. We motoren naar het Sneekermeer en rollen het fokje uit. Het grootzeil hijsen we niet, want oma wil wel mee zeilen; ”maar ik wil niet scheef!” Maar met een windkracht van 1/2 beaufort besluiten we toch het grootzeil te hijsen. Er staat een perfect windje voor onze gasten en Famke durft zelfs een tijdje te sturen.

Die vrijdag erop zeilen we weer met zijn drietjes. Het weer is top, heerlijke zon en een lekker windje. We doen de bekende route. En dan 6 juli neemt mama, zonder Neel of mij de boot mee. Peter en zijn meiden zijn hiervoor uitstekende bemanning. Op een gegeven moment wordt zelfs het (opblaasbare) sup board achter de boot gehangen en wordt er gesurft. Vandaag ‘motorles’ gehad van leraar Gert, schipper  van de Professor Lorentz en eerder van de Geesje van Urk: de boot waar papa en mama elkaar leerde kennen. Vele lastige manoeuvres moeten worden uitgevoerd, en ook de snelheid van de motor wordt getest.

Nu jullie weer een beetje op de hoogte zijn kan ik er weer tussenuit, ik ga namelijk een weekje zeilen in Kroatië. Net even iets anders dan het Sneekermeer. Als Neel straks vrij heeft van haar drukke ziekenhuis leventje zullen er waarschijnlijk wat langere zeiltochten plaatsvinden. Nieuwe verdere bestemmingen en nieuwe manoeuvres voor ons, sluisjes, bruggen, havens… als dat maar goed komt 😉