Ze moet weer op de kant …
Jeetje, haar laatste zeiltocht van 2018 is geweest, 14 okt. en wat nog een prachtige dag, met zoveel lieve bemanning. Vrijdag 16 november hebben we een afspraak bij de werf en moet ze het water weer voor de oprit verruilen. En wat doet dat pijn, dan is het seizoen rond, mag alles weer naar zolder en dan komt december….
Met Gert hadden we in de week ervoor geoefend met achteruit inparkeren. Maar daarbij hadden we wel een anker op de Poelen op de bodem achter gelaten. Laten we die met een sterke magneet proberen op te vissen 🙂 Blond, we dachten dat doen we ff, waait het wel 5, heerlijk zeilend met z’n drietjes maar geen kans voor de stokmagneet, dat werd ons snel duidelijk.
De volgende dag ons geluk beproeven, nou ja Neel & Jeroen hun geluk beproeven als we met Circe en Karin aan de steiger bij de invaart naar Rufus liggen voor een koppie soep. Ja hij houdt ook op de container van de vuilloosplek, lachen…. Nou dat verging ons ff later als de geleende magneet van de stok is gevallen. Ach die vis je zo weer op met , tja een pan, deksel of een anker, ja waarom niet. Als alles droog uit de kast is getrokken, gaan ze het nat proberen, helaas ook zonder gewenste resultaat, maar wat hebben we gelachen.
Met een heerlijk oktober zonnetje en lekkere bries varen we met een volle boot naar het Sneekermeer. Herfstvakantie in het zuiden, het lijkt wel zomer. We realiseren ons op dat moment niet dat dit haar laatste zeiltripje van 2018 wordt. Wat heeft ze ons goed beschermd, koers gehouden en omhelst met herinneringen en nieuw plezier.
