Logboek

Maandag 25/7: Gräddo > Fejan (11nM)
Noor: Als we wakker worden, zien we ’t appje van mama: palaver op het achterdek. Dus beide snel onder de douche, waterkokertje in de gemeenschappelijke keuken aan en onder toezicht van onze Oostenrijkse buren klappen we de daktent in. Zij zijn nieuwsgierig naar de daktent en we kletsen wat. Dan rijden we terug naar de haven. De dames zijn boodschappen aan het doen. 

Joris: Ondertussen zitten wij aan de koffie en thee onder de achterklep van de Skoda, wachtend op de dames. We krijgen een update over het plan van aankomende dagen/weken, op dat achterdek natuurlijk. We maken aanstalten en vertrekken uiteindelijk met z’n drieën op de Zeekraai (Neel, Noor en ik), Young crew. Marchien en Edith pakken de auto om die te parkeren om daarna een wandeling te maken en weer aan te haken bij de Zeekraai. Ondertussen op de Zeekraai blijkt het wat harder te waaien dan de verwachte 2 m/s, omgerekend 4 knopen. We steken al varend een rifje en kruisen een stuk op richting de dames op de wal. Er komt een grote viking line aan die als tussenstop de haven heeft waar wij ook op af varen, gelukkig gaat tie achterlangs. Marchien en Edith opgepikt hebbende met een korte lage wal en wat golven, maken we voor de wind koers richting Fejan. 

Noor: De bevroren taart is nog steeds bevroren, dus eten we broodjes. Als we bij Fejan aankomen is het even zoeken naar de beste plek. Veel mensen op de kant bemoeien zich er mee. Een vrouw vertelt ons dat het eerste plekje ondieper is dan het tweede, het dichtst bij de kant. De man op de kant wijst en zegt dat zijn boot 1,25 steekt en dat het kan. Heel voorzichtig stuurt Neel erop af. En dan toen Boem. Heel lichtjes raken we iets. Dus in z’n achteruit. Toch naar de andere kant van de steiger, waar we voor het eerst aanleggen met een Mooring line. 

We wandelen naar het cafe, dat we vanaf het water al hadden gespot. Hier eten we wafels met jam en slagroom en Nutella, banaan en ijs. Wat een feest :). We wandelen over het eiland, verdwalen en raken Joris kwijt. Eenmaal terug in de kuip is het tijd voor een kuilborrel en een potje take 5. We besluiten de BBQ boodschappen te bewaren en maken soep. Daarna is het tijd voor de Bastu. Joris blijft op de Zeekraai een  boekje lezen, terwijl wij dames gaan zweten. Een avondduik met prachtig ondergaande zon, wauw wat is het hier toch mooi! 

Dinsdag 26/7: Fejan > Degersund (34 nM) 11u-18u Zweedse tijd, 19u Finse tijd
Noor: Het is een regenachtige ochtend, dus we ontbijten onder de tent. De illegale andere tent wordt precies tussen de buitjes opgeruimd. Mama laadt de iPad op bij de bastu. Als het opklaart, zo tegen 11en, vertrekken we. Op naar Finse wateren! We varen een voordewind koers, dus laag blijven voor de gijp. De golven duwen ons lekker heen en weer. Edith kan dit niet zo waarderen, dus zetten we aan de cola. Op een gegeven moment vraagt ze om de ‘kotskoekjes’, maar ze houdt zich sterk. Wij lunchen, we hebben zelfs nog heet water voor noodeltjes. Na de noedels voel ik mezelf toch ook niet helemaal lekker, dus met een kussen neem ik plaats beneden in de kuip. Ondertussen blijft de dieptemeter oplopen, en ja hoor; over de honderd! Bij de 190 meter wordt ’t hem te gek, drie streepjes..of soms plots 14 meter. Volgens de kaart is het hier toch echt 220 meter diep. En dit betekent ook dat we ergens de grens gepasseerd zijn. Toch wachten we met het hijsen van het gastenvlaggetje tot we dichter bij land zijn. Aan Edith (en mama voor het knopen) de eer. 

Dan leggen we aan, met klip op het boeitje, op een klein steigertje. Åland bereikt! We wandelen naar de camping, melden boot en tent aan, drinken latte en een biertje en bellen oma. Dan zoekt Joris de barbecue-plekjes op, want die spullen zitten nog in de koelbox. Een prachtig open hutje met vuurplaats zorgen voor een mooie avond. Als al het eten op is (aantal dingen onder voorbehoud bewaard voor morgen), is het tijd om nog even fikkie te stoken. Met thee, BB en chocolade. 

Woensdag 27/7: Degersund > Senskär (26 nM) 11u-16u30 
Marchien: Ik ben vroeg wakker en wandel alvast naar de camping om in het keukentje het ontbijt op te warmen. Edith volgt snel en bakt voor de brunch weer pannenkoeken. Neel en Edith hebben Alandse mini-blauwe bessen geplukt voor in de havermoutpap met sinaasappelsap. Joris en Noor doeken de tent op. Nog even de wifi flink gebruiken, en dan op naar ons bootje. Mooiste plekje tot nu toe, vindt Edith. Aland bereikt. Mooi moment om weer een beetje as van Erik te verstrooien. Samen met blauwe (ex-trouwconfetti) hortensia’s. Door het enorme heldere water zien we het waardig zinken. Tijd om te vertrekken, zou hij hebben gezegd. 

Het eerste stuk is motorsailend, het waait hard, toch nog maar even het rif steken. Baai uit is steeds meer ruimen en dus koffie koers. Neel is streng, eerst nog even 2 eilandjes “halen” dan mag het. Daarna is het steeds redelijk gijckoers en hoge golven, dus fok weg en geconcentreerd sturen. Buien trekken aan de horizon voorbij en lijken dichterbij te komen, ik trek alvast mijn laarzen aan en verruil de korte broek voor zeiljas en broek. Maar de regen blijft ons bespaard en dus ook de wind blijft fijn. Uit de west geul van Mariehamn vertrekken om de haverklap grote ferry’s, goed opletten dus. Als we de nieuwe seapilot opnieuw opstarten is er even paniek, de route laad niet opnieuw en we moeten net de “kaap onder Mariehamn” ronden. Gelukkig hebben we ook gewoon de papieren versie, iedereen in de weer, komt de giek ook plotseling over, schrik, niemand gewond, materiaal nog oké, allemaal staan we op scherp, even tranen maar samen lossen we het op.

We mochten steeds meer oploeven en het wordt scherp aan de wind tot het niet meer lukt en de brommer aan moet. Het laatste stuk is recht in de wind, als Edith denkt de Gaia te spotten zien we een zeehond. Noor heeft een half uur daarvoor de andere crew via de marifoon opgeroepen en zij moeten nog 5 nM tot de aanloop. Wij scharrelen de baai van Senskär in, 2x houdt ons hekanker niet, dus 3de poging met het grote anker. Gauw, dit mooie natuurhaventje ‘aankleden’ voor als de visite komt.

Er is een bbq en picknicktafel, hangmat tussen de bomen, tentje opgezet, drank in de puts koud, chips open, lijkt wel vakantie. Marco heeft dit ankerplekje niet in zijn gästhamnarboek, dus moet navigeren op de foto die wij hem uit ons boek hebben gestuurd. Shalomcrew wordt nogmaals bedankt voor dit fijne kade aan ons. Na een uur zien we de blauwe boot, helaas steken ze te diep om aan de rotsen te liggen dus moet het omhelzen uitgesteld worden, boeganker gaat erin en bijboot met Bas en elektrisch motortje brengt iedereen aan wal. De flessen ploppen, 2 bbq aan, vlees en vega optie, bijpraten en genieten. Edith haar laatste avond, dus rond het kampvuur worden ter afsluiting diverse spelletjes gespeeld.

Donderdag 28/7: Senskar > Mariehamn (4nM) 
Noor: We slapen wat uit, maar niet te lang. Want mama en Edith gaan vandaar met de Vikingline terug naar Zweden. Mama zwemt naar de Gaia en probeert Bas wakker te kloppen. Maar alleen Marco en Circe komen buiten om te zwemmen. Wij ruimen de tent op en maken klaar om te vertrekken. Karin, Marco en Circe komen in het bijbootje nog even langszij. We openen een cadeautje van Ellen (die we gisteren vergeten zijn) “voor een dag die door een ringetje te halen is”. Het is een Rainbow peephole, nadat we alle 8 even kleurrijk naar het mooie rotsplekje hebben gekeken is het tijd om los te gooien. We vertrekken op de motor en die blijft de gehele 4 mijl aan. Het is tegen de wind in, Marja vandaag laten we ons dan ook niet lijden door de wind. We twijfelen nog wat tussen de marina en de museumhaven. Maar om we een wasje willen draaien en met de Gaia willen liggen wordt het de Mariehamn MSF. De Gaia is net de breed voor de box naast ons, dus wordt verhuist naar een paar plekjes verderop. We drinken koffie bij hen in de kuip. Neel en Noor draaien 2 wasjes en gebruiken ook 2 drogers terwijl de rest (van de Zeekraaicrew) lunch haalt. We eten heerlijk vers brood in de haven met aioli. Daarna wandelen we naar Mariehamn Sjökvarteret, waar vele mooie oude bootjes liggen. We kopen Aspen en wandelen door het dorp, bij de haven tijd voor een ‘ijsJE’.

Dan is het voor mama en Edith tijd om spullen te pakken. Edith ál haar spullen en mama voor één nachtje. We wandelen naar de west-kant van Mariehamn en zwaaien ze uit. Dan zijn we met de Gaiacrew + Joris, Neel en Noor. Wandelen langs een mega schip het dorp weer in. Bij DINO’s hebben ze nog plek voor 8, dus eten we buiten de deur. Bier voor €9,- (wel 0,5 L) dus we houden het bij 1 drankje en doen koffie in de kuip van de Gaia. Noor en Karin gaan onder de douche, Neel volgt later en pakt zelfs de sauna nog mee. Voor Joris en Noor de 1e nacht aan boord. We zetten een wekker want hebben een lijstje met klusjes voor morgen.

Vrijdag 29/7: Mariehamn > Kastelholm (16nM)
Noor: Terwijl mama en Edith hun wekker om 5 uur ging, ging die hier om 08:30. Terwijl ik boodschappen doe is Edith ondertussen met de auto al bij Stockholm, waar ze de Skoda op een P zal zetten en een flixtrein richting Kopenhagen zal pakken. Mama wandelt richting Kapellskär waar ze de Vikingline terug naar Mariehamn zal pakken. Neel koopt kaarten bij de boekhandel. Joris doet technische klusjes zoals het fixen van de boordverlichting. Bij de Wifi regelt Neel dingen op de iPad met de nieuwe app seapilot. Noor typt het logboek uit en post dit meteen online. Net als we aan de koffie zitten op de Gaia komt mama de steiger weer oplopen. Nog even kletsen en dan is het wel tijd om te gaan. Terwijl wij nog één laatste klusje (vlaggenstok houder steviger monteren) doen, vaart de Gaia al uit. Wij volgen vrij snel erna. Maar toch zijn ze al vrij ver voor ons. Een rib met twee mannen erop dobbert in de verte, douane grappen we. Ze openen het gas en snellen in onze richting, ja hoor. Waar we vandaan komen, ‘the Netherlands’, ‘but you have a Germany in your sail’. Oeps, ja dat klopt. Hij vraagt waar we naartoe gaan, Haparanda. Ze lachen en wensen ons succes. Wij zeilen door naar Lemströms Kanal. Op Kalmarviken zien we de Gaia al voor anker liggen. De brug gaat elk heel uur tien minuten open. Op de zeiltjes leggen we langszij; tijd voor lunch. En om tien voor twee gooien we weer los en ja hoor om 2 uur gaat die open. De 1e brug van Finland voor ons, Lemströms Kanal is erg smal maar toch gaan beide kanten tegelijk door de brug. 

Joris: We varen voor de Gaia uit en kijken achterom hoe zij de brug doorkomen, diepgang was voor hen nog spannend. Als we beide de brug door zijn worden de zeilen weer genezen en steken we een groot meer over richting de baai waar uiteindelijk ons plekje voor de nacht is. De Gaia gaat ons ver vooruit, maar wij merken dat het meer veel hoger te bezeilen is dan we van tevoren dachten. De wind speelt af en toe met ons; wel wind, geen wind, vlagen uit een andere richting. We komen weer tussen de landschappen door en de wind draait er mooi tussendoor. Voor ons minder gunstig en na wat gepiep en gekruid starten we de motor voor het laatste stukje de baai in. Een mooi stukje baai met een verdwaalde zeilboot hier en daar, mooie huizen op de kant en plots een grote golfbaan. Daar doemen ook de kastjes op waar wij tussen komen liggen. We zien de Gaia al liggen en die heeft mooi nog een plekje vrij aan stuurboord, een vrije boei. Na het aanleggen wordt de haven verkend, iets lekkers gehaald in het bijbehorende winkeltje en wordt er klein geborreld met Bas als vermaak op de surfplank langs het achterdek zeilend en Joris er met de drone achteraan.

Na de borrel wordt er apart gekookt en eten we met de Zeekraai-bemanning op een plekje hogerop nog lekker in het zonnetje. Na het eten afwassen, Wifi-momentje, hebben we afgesproken met de Gaia-bemanning een wandelingetje te maken. Er is namelijk een slot in de buurt, al gespot met de drone. We verzamelen en lopen het bos in, langs de schaapjes en lopen onderbracht een openluchtmuseum in. Eerst molentjes 1, 2, 3 en vervolgens verschillende huisjes gebruikt voor bevoorrading van het slot. Het slot kunnen we niet in maar wel omheen, er wordt gepauzeerd aan de waterkant op de steiger met bankjes voor een idyllische foto in de avondschemer. Na nog wat gestruind door het bos is het tijd voor koffie en een spelletje Take 5 aan boord van de Gaia. Een borreltje om de dag af te sluiten en te kooi, morgen weer een nieuwe dag.

Zaterdag 30/7: Kastelholm > Skarpskär (20 nM) – zon – 12 uur – 19 uur
Noor: We slapen wat , maar niet te veel want tot 10 uur is de sauna in de ochtend open. Dus mama, Neel en Noor zweten en douchen. Bij de Gaia wordt men ook langzaam wakker, daar wordt gezwommen. Wij maken klaar om te gaan, slaan de halfwinder alvast aan, want het is voor de wind eruit zo en het waait nog niet flink. Terwijl Joris eigenlijk voor al los gooit, beseffen wij dat dit de laatste dag met de Gaia is en we nog graag een mannen- en vrouwenboot wilden doen. Karin en Circe zijn meteen in en beginnen wat spullen in een tasje te gooien. Joris pakt zijn trui en Bas pendelt met het bijbootje de bemanning heen en weer. Met de vrouwenboot hijsen we dan de groen-witte, die moeite heeft om vol te blijven staan. We proberen nog wat maar doen dan toch de motor maar aan. Circe moet nog ontbijten en gelukkig hebben wij nog yoghurt voor haar. Als we het meer Lumparn op komen kan er gezeild worden. Achter ons zien we ook de mannenboot verschijnen. We kletsen, drinken koffie en eten stroopwafels. De mannen lopen op ons in, zij lusten ook wel stroopwafels. Bas op de punt met het visnet. We ruilen, en krijgen er 2 peren voor terug. Dan loopt de Gaia ons voorbij.

Joris: Eindelijk tijd voor een kopje koffie, met dus een heerlijke stroopwafel. Dat hadden we wel verdient. Op het moment dat ik opstapte op de Gaia moest daar nog het een en ander gebeuren. Zeilen klaar, afwasje, stroom eraf, bijbootje achterop en als laatste moest er nog getankt worden. Op het moment dat wij vertrokken zagen we dat de Zeekraai al op het meer lag. Alle zeilen bij en erachteraan dus. Al snel kwamen we de Zeekraai tegen en konden we wat geinen. Na de koffie met stroopwafel liepen wij verder uit. Staken het meer over en kwamen steeds meer windwakken tegen. Ook draaide de wind alle kanten op met dat we de volgende in wilde zeilen, er was geen peil op te trekken. De dag vordert met warm weer, shirts uit, veel vliegjes, vissen vanaf het achterdek, een selfie met de camera hangend aan de mast en natuurlijk mannenpraat. Aangekomen in de ankerbaai laten we het anker zakken en stappen als de wiedeweer met z’n vieren in de bijboot om de vrouwenboot te verwelkomen, die komen al bijna de hoek om!

Noor: Terwijl de Gaia verder bij ons weg vaart, doen we rustig aan. Dat doet de wind ten slotte ook. Broodjes met kaas en komkommer, aioli, maar als we dan maar 0,7 knopen gaan worden de peddels erbij gepakt. We wisselen elkaar af en spelen hard wat motiverende nummers op de radio. Tussen Lumparland en Töftö/Angö laat de wind weer even aan ons weten dat ze zo kan veranderen. Hebben we net 1 minuut onze zeilen aangepast, komt ze weer totaal uit een andere hoek. We de Gaia de fok inrollen en de brommer starten. Links van ons varen een Zweedse en Finse zeilboot, beide ook uit Kastelholm vertrokken vandaag. We varen hetzelfde stuk, met alledrie onze zeilen anders. Wij zijn uiteindelijk het enige bootje dat de motor niet start, maar hebben dan ook Marchien en Karin die ons vooruit pedellen. De pont wacht op ons terwijl wij hééél langzaam voorbij varen. Daarna moet toch echt even de brommer bij voor het stuk tegen de wind in. Als we daarna wat tussen de eilandjes uit scharrelen is daar ineens wind. De eindsprint kan worden ingezet, tijd om ons potje ‘keer op keer’ af te maken is er niet want dan zien we de mannen al de hoek om komen. We leggen aan op de ‘blauwe rots’, koken en eten apart. En dan speelt Bas weer bedeltaxi, omstebeurt worden we op het eilandje afgezet. Koffie, vuurtje bb/baileys en de ondergaande zon. Achter ons, onze bootjes samen voor anker. Wauw, wat een avond, de muggen proberen ons dwars te zitten. Uiteindelijk ‘verliezen’ we, gelukkig kunnen we met 8 man in de Gaia prima zitten. We spelen Party & Co, er wordt veel gelachen, rosé gedronken en uiteindelijk liggen we er pas om 1 uur in.

Zondag 31/7: Skarpskär > Kumlinge > Glada Laxen (20 nM) – zon – wind Z/ZW
Neel: Ik waan me even in eigen bed in Uitwellingerga als ik mama hoor roepen ‘warme broodjes!’ Huh, dat kan toch helemaal niet?! Uit de oven van de Gaia krijgen we vers afgebakken kaiserbroodjes, wat een verwennerij! We maken ons bootje klaar en Bas wordt uit bed getrommeld. Officieel momentje. Voordat onze wegen scheiden strooien we in dit mooie ankerbaaitje een beetje as uit. Dan laten wij onze lijnen vieren, hijsen en zetten koers Noord. Achterom zwaaiend zien we ook de Gaia anker op gaan. Precies in tegengestelde richting de geul in. Zij op de motor, wij dobberend maar recht voor de wind. We hoppen van kardinaal naar kardinaal, stukje op het kompas, geleidelijk en dan weer ’n geultje. Het is warm en we komen lekker tot rust. Onderweg pannenkoeken bakken want het brood is op. Daarom doen we Kumlinge aan voor een bevoorradingsstop. De houten uitkijk Eland zien we al van verre en de wind is flink aangetrokken dus racen we er voorbij. Tegen 14u30 liggen we aan het boeitje. Enige in de haven en de jongens hijsen direct de Nederlandse vlag voor ons. We kopen een ijsje en laten ons in de terrasbanken zakken. Oej wat ligt dat lekker. Toch verdelen we even later de taken om ons van nieuw proviand te voorzien, maar als Noor de winkelfietsen wil huren zegt de havenjongen net op tijd! Het is zondag, de winkel is dicht. Gauw weer op de bank. Dan maar een drankje hier, dan verkassen en koken uit blik. Maar nee, zoals altijd bij de familie Klappe wordt het plan weer anders. Mama zag het terras van Kastoren en de broccolisoep op de kaart en dus gaan we plots uit eten. Het blijkt special Sunday en dus worden het burgers, drie vegetarische die heerlijk zijn en een gewone waar ik niks over kan zeggen. Soep doen ze niet aan vandaag. Hoewel dit een erg leuk plekje is gaan we vanwege de onbeschutte ligging in de inmiddels forse ZW wind drie mijl hogerop.

Op alleen het fokje lopen we met gemak 3 knopen, maar gaan flink heen en weer op de lagerwal golven. We ronden de Noordpunt van Bärö, waar we totale beschutting vinden in Glada Laxen. De havenmeester annex restauranthouder creëert een plekje voor ons. De buren zullen nog vertrekken, wachten nu op hun hoofdgerecht, zo weet hij. De sauna zal hij vanwege onze late aankomst langer aanhouden en de sleutel van de loodstoren kunnen we straks terugbrengen in het restaurant. Tijd voor wat beweging, 187 treden van de steiger naar de top, die verreweg het hoogste punt in de omgeving vormt. Prachtig uitzicht, maar de wind giert door de metalen constructie en doet deze ook wat deinzen, dus sluiten we gauw onze fotosessie af. Toetje op het terras en daarna met z’n vieren in de sauna. Lekker douchen en rennend voor de muggen terug naar de boot.