Logboek

Maandag 1/8: Glada Laxen > Enklinge > Jurmo (20 nM)- zon – 8u30-16u – Z3 afnemend 2

Noor: De wekker wekt ons om 8u, terwijl wij langzaam wakker worden, plonst mama al te water. Er is nog niemand waaraan we ons havengeld kunnen betalen. De buren, waar we gisteren al even mee gekletst hadden, zijn wel al wakker en zullen niet vroeg vertrekken. We laten €30 bij ze achter. Trekken ons naar de boei, hijsen de zeilen en varen zonder motor de haven uit. Zodat de rest van de haven wél kan uitslapen. Om kwart over negen leggen we aan in Enklinge, ook nu weer zonder motor gewoon omdat het kan. We zijn hier namelijk de enige dus voor de rust hoeven we het niet te doen. Hier staan een stuk of tien fietsjes, die je zo mee kan pakken, geweldig. Met z’n viertjes fietsen we naar de butik, die kleiner dan verwacht is. Toch scoren we wat items van ons lijstje. Dus fietsen we met onze mandjes vol weer terug, tijd om door te gaan.

Mama: Nu moet wel even de brommer aan ‘t werk, een flinke duw van Joris zorgt dat we prima de lage wal steiger kunnen verlaten. Koffie verdiend, stroopwafel erbij, we gaan eerst hoog aan de wind, maar kunnen al snel n stuk vallen. We lopen sneller dan verwacht, er gaan steeds meer kledingstukken uit, helaas gaat de wind er ook steeds meer uit.

Als we Ytterlångskårskobb ronden zijn we de honderden vliegjes (het is net ‘t IJsselmeer zonder wind) zat en gaan we van ellende maar de motor starten. Gelukkig hoeft het niet lang want er komt weer wind. Dus de mugjes verdwijnen net zo snel als ze kwamen en we kunnen de laatste mijlen gewoon weer zeilend afleggen, zoals zo vaak is ‘t weer eens een flinke eindsprint. Maar heerlijk al dat gekriebel van ons af laten blazen. Na de vele geleide lichten van vandaag is ‘t laatste vaartje, eerst kardinalen en daarna nog 2 groen aan stuurboord en 1 rood aan bakboord. De pont zagen we net vertrekken dus daar hoeven we niet meer op te letten. Alle boeitjes lijken bezet, maar aan de langsteiger is nog een plaatsje voor ons. Handig kunnen we vanavond de anode vervangen voor ‘n zinken exemplaar, wij wisten niet dat die beter werken op zoutwater. De buurman staat kleine visjes te vangen, het zijn er duizenden, onze GoPro legt ze vast en Joris vindt het allemaal erg grappig. We scoren nog wat boodschappen en uiteraard ‘n dikke ijsco. We wandelen met z’n viertjes naar het uitzichtpunt en Neel en ik lopen ook nog 5,5km witte bloemenpad. Drankje in de kuip en dan maken we met bananenbloesem en linzen ‘n prutje met kokosmelk, zelden zo lekker gegeten. Dokkumerkoffie toe, het lijkt wel vakantie. Negen uur jagen de muggen de meiden naar binnen, Joris prikken ze blijkbaar niet en post nog even het blog op het terras met wifi.

Dinsdag 2/8: Jurmo > Katanpää – 11u11 tot 1u – zon

Noor: We slapen uit, behalve mama natuurlijk, die doet alvast haar ochtendduik en haalt brood en eitjes. Joris maakt nog even gebruik van de douche en terwijl we bezig zijn ons klaar te maken ziet Neel een ander zeilbootje uit Fiskholms Viken komen. Tussen Jurmo en Tällholm/Gräneholm door. Neel had hier al even over getwijfeld, nu durven we het dan toch aan. Scheelt weer 2,5 mijl. We zien verder niet veel andere bootjes, behalve in ‘the street’ waar meer mensen de oversteek van Åland naar Finland maken (of andersom). Eenmaal uit ‘the street’ waait het flink. En zijn we zo bij het punt waarvan we gisteravond zeiden dat we daar ‘n keuze zouden maken. Isoskäri is te hoog aan de wind, Katanpää al erg dichtbij. We kiezen voor Katanpää en mogen wat afvallen. Als het weer iets rustiger is, kan Joris het Ålandse gastenvlaggetje vervangen voor de Finse! Zodra dat klaar is, gijpen we en sturen Pohjanpuolustanperä in, om Mansikaiskari heen naar Katanpään Vierasvenesatama. Zie je, Finland bereikt 🙂 We leggen aan op de Zuid kant van de steiger met de klip achter. Terwijl Neel het haventje verkent, poetsen/schrobben mama en Joris de fok in een poging de vliegjes eraf te krijgen. Daarna lunch in de kuip. Dan een klein wandelingetje over de rotsen, alle vier op onze slippers. Als Neel een slang spot besluiten we toch terug te gaan. De langere wandeling van 3,5km doen we straks mét laarzen en hoge sokken. De kuip zit heerlijk. En terwijl het zonnepaneel laadt, drinken wij bier/melk, lezen een boekje, haren worden ingevlochten en Joris kijkt de SKS. Als de eerste drie skutsjes over de finish zijn, is het tijd om te wandelen. Langs bunkers, kanonnen en uitzichtpunten. Mama spot tussen al deze woeste dingen een schattig eekhoorntje. Het bos is alsof we door een Lord of the Rings film lopen. Dan spot Neel een ree, die nergens bang voor lijkt te zijn. Hij kijkt ons aan en graast dan rustig verder. Terug bij de boot horen we van de havenmeesteres dat ze lang naar de Nederlandse vlag hebben gezocht, maar deze niet konden vinden. Als wij vragen of ze ‘m nooit eerder nodig hadden, zegt ze dat ze dit al negen jaar runnen en nog nooit eerder de Nederlandse vlag hebben hoeven hijsen! We eten salade met feta en druiven vooraf en dan pasta. Daarna verhalen we de boot naar de andere kant van de steiger in verband met de wind die zal draaien vannacht. Mama en ik doen de afwas, Qwixx in de kuip en dan is het tijd om te kooi te gaan. Morgenochtend willen we vroeg vetrekken in verband met de harde wind die voor de middag voorspeld staat.

Woensdag 3/8: Katanpää > Kylmapihlaja – 06u45 tot 14u – zon – wind Z 5/6 Bft

Mama: Na ‘n onrustige nacht, de lijnen klapperen hard tegen de mast gaat om 6u onze wekker. Noor en ik gaan direct te water en zijn fris en fruitig. Snel bootje klaar en thermoskannen vol, gaan we op de zeiltjes de haven uit, worden de buren in ieder geval niet wakker. Het is een mooie ochtend en ‘t waait nog niet te hard, wel flink, dus we schieten over de kaart. Constant kardinalen zoeken en vaak gijpkoers varen, dat is Joris z’n specialiteit dus zijn armspieren mogen flink aan het werk. Havtornyoghurt met cruesli als ontbijt smaakt goed. De zon breekt door en het is een mooie tocht zo. Om 11u is het al tijd voor de 1e ronde lunch. Brood uit Jurmo, kaas uit Nederland en als finishing touch een blaadje sla. Het begint steeds harder te waaien, dus het wordt tijd voor een rif. Motor aan en in de wind. Ik ga aangelijnd naar voren, golven maken deze actie extra heftig. Voorlijk zit vast en als ik hem uit de greep van z’n twee balletjes probeer te krijgen pakt het zeil wind en scheurt, shit. Gauw lijnen weer los en gelukkig krijgen we de klus geklaard, rif zit er netjes in en ‘t gat er gelukkig onder. We kunnen door. Voorbij Laitakari boei 3 iets oploeven zodat even de gijpkoers geweken is. Helaas voorbij eilandje Pujo is ‘t weer binnen de wind manoeuvreren, lastig maar Joris blijft alert op één ‘plotseling overstag’ moment na gaan we gesmeerd. Samen kijken we goed naar alle boeien die het onoverzichtelijk maken boven Paäkari, we worden door ‘n zeilboot met enorme fok voorbij gelopen, maar zijn gijp gaat een stuk minder gecontroleerd dan die van ons. Neel heeft lang binnen liggen lezen maar wil het laatste stuk wel roeren. Als we de laatste kardinalen aan zeilen is ‘t rond half 2 en zoals voorspeld harde wind. Het grootzeil moet weg besluiten we, motor aan. Fokje nog erbij? Vragen we aan elkaar, nou nee laatste stuk is hoge golven, eerst via de zijkant dan van pal achter. Joris navigeert vanuit binnen, Noor en ik houden de giek op z’n plek in de kuip, Neel stuurt de Kraai, spannend, maar perfect tussen de havenhoofden in, smal hóór. Phh ik laat mijn adem weer los en samen bepalen we waar we met deze flinke wind ‘n redelijk rustige plek zullen hebben. Het wordt, ondanks de boeitjes, een langsteiger, tot helemaal in de hoek. Koud drankje verdiend, eiland Kylmäpihlava heeft acht driehoekshuisjes met 2 bedjes, stookplekken, café en vuurtoren met restaurant én een hottub. Helaas die moet je 24u van te voren geboekt hebben. Dus klimmen we de toren op, waaien onze vestjes fris, bekijken de menukaart, maar besluiten om de laatste blikken open te trekken en daar ‘n eitje bij te bakken. Als we om 18u50 nog ‘n ijsje als toetje willen scoren is alles helaas gesloten. Dan maar ‘n theetje onder onze eigen tent. Mogelijkheden voor grootzeil herstel worden besproken en voorbereid. Dan vroeg te kooi, wat weer ‘n dag.

Donderdag 4/8: Kylmapihlaja > Reposaari > Seliskeri (36 + 9 nM) – wind 4 Bft vlagen 5 afnemend

Mama: Ik ben al een tijdje wakker en besluit na de frisse ochtendduik om toch de rest van de crew te wekken. De wind lijkt rustiger dan gisteren en vannacht. We vragen de Finse buurman nog even of de binnendoor route écht overal 2 meter diep is en hij belt een bevriende zeilmaker, maar Vaasa is ‘t antwoord wat we liever niet hadden gehoord. De Duitse hippie zeiler met vriendin komen nog even gedag zeggen en hij beloofd foto’s te maken als we eruit varen. We hijsen het grootzeil alvast binnen de kom en kunnen gelijk halve wind de geul oppakken. 

Noor: Het is leuk én spannend varen, van ton naar kardinaal naar ton. Tussen Puuvalli en Katavisto moeten we door ‘n geultje waar we geen tegenligger hadden moeten hebben. Nadat we het zo’n vier meter smalle Puuvallinikana hebben gehad voelt het bijna alsof we op een binnenmeer zeilen. De wind zou aantrekken en we twijfelen of we voor de lunch ergens moeten gaan liggen en daarna (als de wind weer af neemt) door te zeilen. Maar het is nog wel vijf uur varen en we rekenen uit, dat als we bij Reposaari zullen binnenvaren het wel mee moet vallen. Dus eten we de laatste sneetjes brood met kaas en sla. Neel maakt Cup a Soup en noodletjes, best luxe en dat terwijl we toch al aardig op rantsoen zijn. Vele stukken zijn weer gijpkoers, maar de wind is niet zoveel als voorspeld, dus het is goed te doen. Na 7,5 uur varen leggen we aan in Reposaari, meteen alle tassen mee, eerst een ijsje en vragen of er ergens een zeilmaker zit. Helaas lukt alleen het ijsje… Dan gaan we maar proviand inslaan. Voor €170 (Finland is duur én de bodem van onze voorraad was bereikt) kopen we fruit, groente, brood, nieuwe blikmaaltijden, noodles én iedereen mag z’n guilty pleasure meenemen. Bepakt weer terug naar de haven. We verdelen taken. Neel gaat uitzoeken of er nog een plekje iets verder is voor de nacht. Noor ruimt de boodschappen op, mama plakt het zeil en Joris kletst met de Finse man. Die geen zeilmaker in de buurt weet en Neel over één van de twee plekjes iets kan vertellen. Om tien over acht gooien we los, nog negen mijl: dus een mooie avondzeiltocht voor de boeg. Er staat niet veel wind meer en de golfslag is veradelijk. Noor & Joris maken de zoete aardappelstampot met spinazie, zongedroogde tomaatjes en feta. We luisteren muziek en zingen zelf wat, terwijl we langzaam het donker invaren. We zien ‘n lichtje bij Seliskeri, wat van ‘n bootje blijkt te zijn. De twee boten die er liggen, liggen beide niet aan de mooringboeien. Een man komt aanlopen, behoorlijk onder invloed van alcohol, en zegt dat ‘ie z’n bootje wel even verlegd. In het donker, niet 100% zeker wetend of het overal diep genoeg is, is een dronken Fin in een bootje nog een extra spanningsbron. Maar hij maakt keurig plaatst en legt aan de andere kant van de steiger aan. Wij clippen aan een mooringboei, op de steiger is ondertussen ook een vrouw + hondje verschenen die ons lijntje wel aan wil pakken. Die we naar haar gooien, maar Joris stapt zelf ook snel af, want haar alcoholpromillage schatten we ook hoog in. Maar alles gaat keurig. We zijn blij dat we veilig liggen. BB onder de tent (regen voor vannacht voorspeld) en dan gauw te kooi.

Die voorspelde regen komt, met daarbij harde wind en soms wat onweer. Midden in de nacht verhalen mama en Neel de boot, net als de twee motorbootjes gaan we langszij de steiger liggen. Zodat de golven niet van opzij ons in de lijnen drukken, maar meer van voren.

Vrijdag 5/8: Saleskeri (11u) – Kasala (17u30) – Regen, wind zuid 2/3

Marchien: Mijn ochtendduik gaat richting de mooring om onze haak er vast af te klippen. Het regent af en toe nog dus we mogen uitslagen, daarna klaart het op dus de tent droog in de bakskist. We hijsen het grootzeil aan de steiger en kunnen op de wind vertrekken, Neel stuurt haar dezelfde weg terug naar de geul als dat we kwamen. De buurvrouwen zwaaien ons enthousiast uit, spreken nogmaals uit dat ze niet snappen wat we hier doen en helemaal naar het Noorden gaan varen. Net als wij weer in de geul zijn zien we ze achter ons aankomen in volle vaart, maar toch net een andere koers en dat gaat flink mis, grote rookpluimen, klappen ze ergens op, anker gaat uit… we twijfelen moeten we te hulp schieten? Maar wij steken dieper en zij zijn de locals, kunnen vast snel hulp inroepen en vervolgens ons eigen plan. Al snel komt er weer een bui over, we besluiten in 2-tallen die te doorstaan. Er is zo weinig wind dat ik, zittend op Neel haar school, ons samen droog kan houden met de Spaanse paraplu van Noor. De binnenploeg reikt ons koffie, koek, lunch (laatste Nederlandse vega knakworsten!!) en tandenborstels aan. De buien komen en gaan, er blijft ook wind dan 2 dan 4 bft, veel variatie dus. Uiteindelijk laat ook de zon zich tijd zien dus alles drogen en opladen. We luisteren aandachtig de podcast van Sionsberg in Vucht en na een dagje rustig aan zeilen komt het rood/groene geultje van haagla in zicht. We schamelen de haven in, niet veel soeps.

De chef van het vishokje wijst ons een plek aan de lange steiger tussen oude vissersbootjes en vervolgens halen we een oude ijsco bij hem. We beklimmen de uitkijktoren en dat is dan ook ongeveer het meest uitdagende in dit plekje. Er blijkt wel een toilet in de visafslag te zijn en een man in een Volvo vraagt Joris of de sauna ook aan moet? We zijn verbaast, is dat hier ook. Deze man woont in de caravan op het terrein en doet alles ook op de steiger in zijn Volvo, afstanden zijn niet meer dan 100 meter, is tie ook aangeschoten? We vertrouwen het niet helemaal. We maken de diepgevroren maar inmiddels ontdooide spinaziesoep en 3 crewleden genieten van de verse zalm. Na een potje Amsterdams klaverjassen gaan we te kooi. Als Noor alleen richting toilet gaat en ik ook de Volvo weer hoor, kijk ik haar tot het einde na, deze plek voelt niet helemaal chill. Wat kan een mens zich toch vergissen.

Zaterdag 6/8 Kasala – Kasala

Marchien: Ik ben al een tijdje wakker en als ik de weersvoorspelling van SMHI mag geloven is het na 12u echt geen weer meer om op het water te zijn. Dus ik wek de overige bemanningsleden met de mededeling als we dit desolate gat willen verlaten moet het nu! Thermos vol, géén koffie, nog kort palaver moeten we wel gaan. Het gaat steeds harder waaien vandaag en het is maar 10 mijl. We gaan ervoor. De Volvoman komt naar ons toe, kan geen Engels en probeert in het Fins iets uit te leggen schrijft dan op 16/18 m/s en Roels Kuling en schudt met zijn hoofd. We slaan zijn waarschuwing in de lucht. Stom, altijd op wijsheden van locals vertrouwen. Ons brommertje komt amper tegen de lagerwal golven in, we hopen op minder weerstand en zeilstand even buiten. Maar we moeten erkennen dat dit te gek is en gaan na nog geen 1/2 mijl rechtsomkeert, terug naar nog een nacht aan een langssteiger waar verder niks te beleven is. De Volvoman ziet ons binnen komen en reikt ons direct een haspel aan, wauw wat attent en vraagt of we dan nu toch gebruik willen van die sauna… 6 uur gebaard hij en telt af van 12 naar 6. We zetten de koffiepot opnieuw op en kunnen nu relaxed ontbijten, grote tent er weer op, tijd om te schrijven, typen, alles opladen, wandeling maken. Elke zijweg eindigt bij een zomerhuis, houten peddel van de rotsen gered, 4 soorten fruit geplukt voor het ontbijt, aalbes, blauwe best, framboos en 2 wilde aardbeien. 17.15 staat de Volvoman druk te gebaren waarom we nog niet in de sauna zijn geweest. Misschien bedoeld hij dat deze al even voor aan staat en tót 18u, snel pakken we slippers, handdoeken en shampoobar en gaan richting visafslag. Daar blijkt een keurige omkleedhok met 2 heerlijke douches en warme sauna te zijn. Eerst flink schoonweken onder de warme douche en als we net lekker beginnen te zweten valt alle stroom uit. Wij denken eerst tot 18u, maar het hele dorp blijkt zonder te zitten. In het duister van het hok kleden we ons aan en gaan beginnen met koken van ons diner. De wind wordt steeds heftiger, we beleggen extra lijnen en besluiten net op tijd de grote tent te vervangen voor de kleine, de kraai heet heft zwaar te verduren, rukt en resoneert aan alle kanten. Daar is weer de volroman, we mogen wel in de kantine van de visafslag. We pakken al onze eetspullen, inclusief kaarsje en zitten even later, hoog/droog en zonder wind aan een tafel met stoelen en uitzicht op ons bootje. Doet gewoon een beetje pijn haar zo te zien ‘overleven’ maar gelukkig komt de wind (9/10 bot) uit de west en geeft de steiger nog enige beschutting en liggen we hogerwal. Als we met warm water staan af te wassen komt de volroman even buurten. Hij heet Esa, is al 10 V(jaar) van de drank af (oeps, was ons fleskadootje niet zo leuk) is hier havenmeester, heeft 2 volwassen kinderen in Pori en is opa van 5 kleinkinderen. Alles gaat met handgebaren, tekeningen, opschrijven op google translate, waarvoor hij steeds lachend ‘mijn ogen’ (bril) vraagt. Omdat hij geen drank drinkt, besluit Neel 5 ijsjes te halen zodat we hem toch kunnen traceren. Het fiscale heeft net alles bovenop elkaar in 1 vriezer gestopt om zijn handel te redden zonder stroom. Esa gaat voor ons nog wel papieren bekers halen sterke drank. Als Joris na 1 slok bijna zijn eigen lege bierflesje omtikt is hij mama’s kleine jonkie “piri porki”. Als we besluiten om naar bed te gaan wil Esa ons nog even zijn caravan laten zien. Zo’n lieve man, dit stemt ons dan toch wel weer een beetje triest. De storm is wel over zijn hoogtepunt heen, maar raast de hele nacht nog flink door. Van slapen komt weinig, we lijden een beetje met de Zeekraai mee.